Translate

۱۳۹۳ آذر ۷, جمعه

قلمرو واحد فن آوری اطلاعات

1. تجربه من نشان می دهد که در حرفه ما هم می توان طوری کار کرد که بودن یک اسم در بین تیم پروژه موجب اعتماد کارفرما به پروژه شود و هم می توان طوری کار کرد که بودن اسم ما در بین اعضای پروژه موجب سلب اعتماد از کل تیم شود.
هفته پیش بزرگواری در مورد تفاوت بین متخصص و حرفه ای برای ما صحبت کرد که الان موضوع بحث من نیست. در همین حد اشاره می کنم که به نظر ایشان فرد حرفه ای باید درجه ای از تخصص را هم داشته باشد و گرنه کلاهبردار است. کلاهبردارها به تعبیر ایشان افرادی هستند که بدون داشتن تخصص ادای حرفه ای ها را در می آورند و می توانند دیگران را فریب دهند.
2. متاسفانه قدرت تمایز برقرار کردن بین حرفه ای و کلاهبردار برای هرکسی مقدور نیست و کارفرماهای بسیاری هستند که به همین دلیل ضررهای هنگفتی متقبل شده اند اما چون اصل موضوع که قدرت تشخیص حرفه ای از کلاهبردار است حل نشده باز هم محتمل است که در شرایط مشابهی قرار گیرند. این موضوع مرا به یاد این پرسش می اندازد که آیا با وجود داشتن پیمانکاران قوی باز ضرورتی به وجود یک واحد فن آوری اطلاعات قوی در سازمان هست یا خیر؟
3. به نظر من بودن یک واحد فن آوری اطلاعات چابک که از متخصصین و افراد حرفه ای با رویکرد معماری سازمانی، مدیریت پروژه و تضمین کیفیت محصولات و خدمات پیمانکاران و ... (و نه واحدی برای تولید نرم افزار) برای هر سازمانی الزامی است. همانطور که مشاهده می شود منفعت و سود این واحد در درست کارکردن پیمانکاران است و این همان چیزی است که سازمان می خواهد
از طرف دیگر، اگر واحد فن آوری اطلاعات به سمت تولید و نگهداری محصول برود غیر از اینکه بدنه سازمان مدام فربه تر می شود نقش های مجری و ناظر نیز با هم ادغام می شوند. در این فضا حتی ممکن است سازمان از از بهره گیری از پیمانکاران خبره نیز محروم شود چراکه ناخودآگاه واحد فن آوری اطلاعات خودش به رقیبی برای آنها تبدیل شده است.

نتیجه

سازمان باید واحد قوی فن آوری اطلاعات داشته باشد که نیازمندی ها و راهبردهای کسب و کار را می شناسد. قدرت به کارگیری مجریان خبره در طراحی و پیاده سازی راهکارهای با کیفیت را با توجه به اولویت های سازمان دارد و از دانش و تبحر کافی برای نظارت و کنترل فعالیت های فوق برخوردار است

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر